داوود میرزایی https://www.davodmusic.ir/about تنفس آرام و عمیق آثار شگرفی روی بدن ما دارد و می تواند فکر را متمرکز و آرام کند و صدا را هم قوی و هماهنگ کند .

مراحل تنفس دیافراگمی :

قدم اول : قرار گرفتن در حالتی مناسب
در ابتدا ما نیاز داریم که یک مسیر بدون مانع برای رسیدن هوا به شش ها تامین کنیم . صاف بایستید و پاها را به اندازه عرض شانه از هم باز کنید و شانه ها را رها کنید تا پایین بیایند (پایین و عقب ) تا سینه در حالت باز و مناست قرار گیرد یا اینکه با وضعیت مناسب سینه , با پشت صاف و شانه های افتاده بنشینید . این کار در رفع تنش تاثیر قابل ملاحظه ای دارد .

قدم دوم : دم ( نفس به داخل کشیدن )
حالا دستتان را روی شکمتان بگذارید طوری که انگشت وسط روی ناف قرار گیرد , شانه ها را در وضعیت مناسب باز قرا دهید و تصور کنید که شکمتان یک بادکنک است و وقتی نفس می کشید اجازه دهید این بادکنک با هوا پر شود . فقط در پر شدن این بادکنک متمرکز شوید و وقتی پر شد به آرامی از راه دهان هوا را بیرون دهید .
این کار را چند دقیقه ادامه دهید و به خاطر داشته باشید که شما فقط می خواهید این بادکنک را پر کنید بدون آنکه شانه ها را بالا داده یا سینه را جلو دهید .چه احساس می کنید ؟ این کاری است که همیشه برعکس آن را انجام می دادید ؟ بالا بردن سینه و شانه ها هنگام دم , تنفس فرعی نام دارد و مطمئن ترین راه برای دریافت کمترین مقدار هوا با کمترین مقدار کنترل است . در نظر داشته باشید که علاوه بر خوانندگی و سخنرانی , این نوع تنفس به صورت کلی در تمامی فعالیت ها باعث افزایش کیفیت خواهد شد و شادابی و سرزنگی و سطح انرژی را نیز به دلیل رساندن اکسیژن بیشتر به بدن به طرز قابل توجهی بالا می برد .

تنفس دیافراگمی کاملا آرام بخش می باشد اما در برخی موارد در ابتدا ممکن است کمی فشار و تنش عضلانی احساس شود . ممکن است شما با این فکر که هر فضای موجود در ریه ها را باید پر کنید , سعی کنید بیش از انداره آنها را پر کنید که کار درستی نیست چون ریه ها وقتی پر شوند به طور طبیعی شما را آگاه می کنند .

قدم سوم : بازدم ( بیرون دادن نفس )
وقتی نفس را بیرون می دهیم ساختمان بدن طوری طراحی شده که شکم به راحتی به وضع طبیعی اولیه خود برگردد . برای بازدم کار عضلانی انجام نمی شود , تنها رهاسازی و استراحت .

اما خیلی از ما وقتی نفس را بیرون می دهیم به زور و فشار متوسل می شویم , خودمات را سفت می کینم و صد بار بیشتر از آنچه که لازم است فشار وارد می کنیم . چرا این کار را می کنیم ؟ دلایل زیادی وجود دارد مثلا برخی از افراد وقتی به نت های بالا می رسند بیشتر فشار می آورند چون فکر می کنند اجرای نت های بالا نیاز به سختی بیشتری دارد که اکثرا هم این عمل ناخود آگاه است .

هرچه فشار هوا روی تارهای صوتی بیشتر باشد , کنترل صداهایی که ایجاد می شود مشکل تر است . قدرت و هماهنگی صدا بستگی به جریان آرام و منظم هوا دارد .

نیازی نیست سعی کنیم که آخرین ذره هوا را هم خارج کنیم چون همواره در ریه ها هوا وجود دارد .وقتی بین نفس ها تمام عضله ها استراحت می کنند هنوز حدود چهل درصد هوای مواقع کاملا پرشان را دارند . اگر با فشار هر چه می توانید هوا را بیرون دهید هنوز بیست درصد باقی می ماند . وقتی تمام نفستان را بیرون می دهید , در آخر فوت کنید و می بینید که باز هم هوا وجود دارد . در واقع راهی برای خالی کردن کامل هوا وجود ندارد پس خیلی تلاش نکنید .

فراموش نکنید که شما به هوا اجازه می دهید که از شش ها به بیرون نشت کند , نه اینکه با فشار و نیروی عضلانی آن را بیرون دهید .

وقتی دارای تنش هستید در هوایی که می خواهد از ریه خارج شود یک حالت تلاش ایجاد می کنید . مانند شلنگی که سرش را بسته باشند , فشار ایجاد شده در تلاش برای یافتن راهی برای خروج است . هوایی که در این شرایط خارج می شود خیلی فشرده و تحت فشار است مانند آبی که از لوله ی آتشنشانی به بیرون می زند . وقتی این هوا به تارهای صوتی برخورد می کند , تارهای صوتی دچار شک شده و به جای حرکت آرام , در وضعیت اولیه قفل می شود . این تنش است که مشکل ایجاد می کند در حالی که آواز خوانی و سخنرانی عالی لازمه اش این است که بگذارید صداها بدون مانع جاری شوند , و مطمئنا از تاثیر جادویی آن حیرت زده خواهید شد .

تنفس دیافراگمی

 

آموزش خوانندگی

 

آموزش نفس گیری

اشتراک گذاری :
بازدید: 420 بازدید
دسته بندی: مقاله آموزشی
منتشر شده توسط: داوود موزیک
  نسخه ساده ( AMP )